Tatatatatatatatataaa
Een paar weken geleden waren we met mijn ouders in de Efteling. Het was een heerlijke lentedag, niet te warm en niet te druk. Nog steeds heeft Noortje het over het zoenende stelletje in de rij van Joris en de Draak. Nog steeds vraagt ze of niet haar vader, maar ik de volgende keer met haar mee ga in die snelle achtbaan.
Ook Liene is onder de indruk van alles wat ze die dag meemaakte. Als ik haar vraag wat ze wil gaan doen zegt ze steevast: ‘Effelin’. En is ze lekker aan het spelen met haar boodschappenmandje vol spullen, roept ze regelmatig zwaaiend: ‘Doei! Effelin toe!’. De kabouters, Langnek en ‘tatatatatatatatataaa’ hebben indruk gemaakt.
Ik geloof dat dit over tien jaar nog steeds zo zal zijn. En niet omdat Liene dan nog steeds zo onder de indruk zal zijn van kabouters, maar wel omdat ze onder de indruk zal zijn van haar zus. Die Grote Zus die zo heerlijk speciaal kan genieten. Die Grote Zus die vol enthousiasme Pardoes high fived en knuffelt met Holle Bolle Gijs. Die Grote Zus die met evenveel plezier van een mini-peuterglijbaan gaat als in Joris en de Draak. Die Grote Zus die het niet uitmaakt wat anderen van haar denken, die gewoon is zoals ze is.
Het is prachtig om Noortje te zien genieten op haar eigen, mooie manier. Ooit was er een tijd dat ik er minder goed de schoonheid van in kon zien. Toen vond ik dat ze toch wel veel aandacht trok soms en ook moest leren rekening houden met kleine kindjes. Dat ze zich wel wat meer als een tiener mocht gedragen, dat ze toch echt niet honderd keer hoefde te zeggen dat ze verliefd was op die, die of die, want hee, nu wist ik het wel.
Natuurlijk is het goed Noor eraan te herinneren dat ze een lang puberlijf heeft en geen dreumesen omver moet lopen in de speeltuin. Maar voor de rest… is ze een voorbeeld voor mij. Want hoe relaxed is het als je op kunt gaan in je fantasie, zonder je druk te maken over het oordeel van een ander? Hoe fijn is het om je liefde te uiten naar de personen van wie je houdt, ook al horen ze het op dat moment niet? Hoe bevrijdend kan het zijn om ‘tatatatatatatatataaa’ over straat te zingen?
Ik hoor het Noortje doen, samen met haar Kleine Zus. En ik doe mee. Want hee, ik zie echt wel in dat juist dát het leven mooier, lichter en zonniger maakt. Ik maak me geen zorgen over wat mensen van ons vinden. Want ja, ik zag die voorbijganger op de fiets wel naar ons glimlachen…
Zeer waarschijnlijk zingt hij in gedachten het ‘tatatatatatatatataaa’ met ons mee. En hopelijk neuriet hij het later die dag eens nog eens. Wat een dagje Efteling al niet kan doen met de mensheid.
High five!
