Intuïtief werken, #watisdat?
“Jij schudt zo’n boek zo uit je mouw toch?”
Dat zei een moeder op het schoolplein afgelopen week. Ik gaf haar de envelop met het manuscript van Sil en Andante voor haar dochter, die proeflezer is en me gaat voorzien van commentaar.
Ik moest lachen. Want ik begrijp wel waarom ze dat denkt. Ik werk heel intuïtief en bij mijn eerste twee boeken was dat zelfs de start: ik zette mijn pen op het papier (ja, een échte pen op écht papier), en liet mijn hand het werk doen. Tot mijn eigen verbazing stond er ineens een titel op papier: Lene op het dak van de wolken. Daarna schreef ik in een ruk het hoofdstuk waarin Lene met haar overleden vader een kijkje neemt op het dak van de wolken.
Bij Keukenkaat ging het ook zo. Intuïtief schreef ik haar naam en daarna volgde een verhaal waarin Kaat een swingende tosti maakt en de gasten van het restaurant vanwege die tosti op de tafels gingen dansen.
Mijn intuïtie is mijn kompas in mijn leven. Ik kan niet anders dan dat kompas ook te gebruiken bij mijn werk. Ik kan niet anders dan mijn hart volgen en mijn intuïtie laten dansen, zingen, springen en schrijven dus. Mijn intuïtie zorgt ervoor dat een idee dat in mij huist, op papier komt en daarmee zichtbaar wordt voor mij. Zodat daarna mijn brein aan de slag kan.
Mijn intuïtie is mijn kompas in mijn leven. Ik kan niet anders dan dat kompas ook te gebruiken bij mijn werk.
Intuïtief werken betekent niet dat alles meteen goed en af is. Het zorgt er wel voor dat ik voel en weet dat het uniek en van míj is. Dat ik de kracht herken, de waarde ervan zie. En het allerbelangrijkste: vertrouwen voel in mijn intuïtief op papier gezette start of plan.
Dus. Zo startte Sil en Andante ook. Als twee namen op papier, en het intuïtieve idee dat Andante onder de grond woont. Ik wist meteen dat het een boek moest zijn waarin kinderen lezen over emoties, in dit geval spanning voor iets onbekends. En dat verschillende kinderen daar op een andere manier mee omgaan. Andante is de aardse, rustige denker en Sil de springerige, enthousiaste doener. Andante helpt Sil, en Sil helpt Sandante. Op hun eigen unieke manier.
Net als dat hart en hoofd elkaar helpen. In mijn leven, in mijn werk. Mijn intuïtie is het vlammetje, mijn brein de motor. Met in de brandstoftank een flinke voorraad duurzame en schone intuïtie. Want die wijst de weg, altijd.
Zin in meer lezen over mijn weg? Volgende week een nieuwe blog over intuïtief leven en werken. Tot dan dus 🙂