20 maart 2019, 3 uur ’s nachts
Lieve mama, Ik schrijf je deze brief
Jij ligt op de Intensive Care in Tilburg.
Ik denk of weet bijna zeker dat je deze brief nooit meer lezen zal. Ik weet, of denk bijna zeker te weten dat je de inhoud kan voelen.
Dat je de boodschap ontvangt, hoe dan ook.
Het is de nacht van dinsdag op woensdag.
Lieve mama, wat ben je hard aan het werk. Je lijf is bezig om hier te blijven. De artsen zijn met je bezig en doen alles wat in hun mogelijkheid ligt om jou te helpen. Ik zie het gebeuren. Gesjor aan je lijf, getik op infuusslangen en het controleren van allerlei schermpjes. En dat is goed. Zo moet het ook. Ze zijn lief voor je, en voor ons.
Lieve mama, wat had ik je graag hier gehouden, nog een jaar of twintig ofzo. Maar het lijkt er niet meer in te zitten. Jouw boek lijkt dicht te gaan.
Gisterenavond in de auto, toen ik als een gek naar het ziekenhuis reed, kwam je binnenwaaien en hoorde ik je zeggen: “Sorry Marieke, sorry.” Ik voelde dat je het erg vindt om ons achter te laten. Ik zei dat het goed was. Dat jij mocht kiezen voor wat jíj wilt. Dat als jij naar huis wil, je mag gaan. “Wij redden ons wel mam,” zei ik hardop. Tegen jou, maar ook een beetje naar mezelf.
Ik zei dat het goed was. Dat jij mocht kiezen voor wat jíj wilt.
Gisterenmiddag was ik nog bij je. Dag twee van de nieuwe chemo. Je voelde je wat suf, zei je, maar ik vond je best monter. We hebben fijn gekletst en ook nog gelachen. Voor de allerlaatste keer. Ik heb je niet geknuffeld, want ik was ziek geweest dit weekend en wilde je niet aansteken.
Daarom gaf ik je drie kussen en hartjes door de lucht. De liefde in jouw ogen… die zeiden alles. We waren heel dichtbij, ook al stond ik meters van je bed.
Vanavond op de IC hield ik je hand vast. Ik voelde hoe jij míj energie gaf. Via jouw hand in de mijne, mijn hele lichaam door. “Mam”, zei ik, “Je geeft me reiki!” Ik moest er zelfs van glimlachen. “Dat had je nooit verwacht he mam, dat ook jij dat kan!”
Ik vertel je hoe dankbaar ik ben. Dat ik jouw dochter ben, en jij mijn moeder. Dat ik van je hou. Af en toe open je je ogen. Je mompelt wat. Kijkt moe maar vol liefde naar papa, naar Maaike, naar mij.
Ik hoor je. Ik voel je. Ik hoor je. Je gaat naar huis. En lieve mama, het mag.
